Roboty i oprogramowanie KUKA przygotowują studentów Wyższej Szkoły w Rosenheim do pracy w dziedzinie robotyki

LBR iiwa wykonuje zadania z dużą precyzjąKariera wielu inżynierów zaczyna się prawdopodobnie od fascynacji klockami lego i robotami już we wczesnym dzieciństwie. Jedną z takich osób jest kierownik warsztatów z montażu i robotyki na Wyższej Szkole w Rosenheim, prof. dr. Christian Meierlohr, który zajmuje się tym w życiu zawodowym: Dzięki zastosowaniu robota LBR iiwa studenci inżynierii nie muszą już układać lego własnoręcznie. Robi to za nich niezwykle czuły 7-osiowy lekki robot. LBR iiwa chwyta elementy, układa je i precyzyjnie mocuje. Pozwala to na budowanie labiryntów z klocków lego, po których ten niezwykle czuły i lekki robot z chwytakiem może się swobodnie poruszać. Studenci wykorzystują przy tym jego umiejętność precyzyjnego rozpoznawania i unikania przeszkód i kolizji, aby znaleźć wyjście z labiryntu. Dzięki temu, że robot jest zamontowany na specjalnie przygotowanym wózku laboratoryjnym, może się swobodnie poruszać po danej przestrzeni i być elastycznie wykorzystywany również podczas innych zajęć.  Manipulowanie elementami przy pomocy małego robota KUKAMały robot KR AGILUS sixx jest niezwykle szybki. Znajduje się on w module szkoleniowym z przeźroczystym stołem, automatycznym doprowadzaniem elementów za pośrednictwem przenośnika wstrząsowego oraz systemem przetwarzania obrazu umożliwiającym rozpoznawanie elementów. W zależności od stopnia zaawansowania studiów – licencjat czy magisterka – można za jego pomocą opanować różne zadania. Tryb Pick-and-Place jest typowym scenariuszem automatyzacyjnym. W tym przypadku robot jest wykorzystywany do chwytania elementów i ich precyzyjnego rozmieszczania. Można też skorzystać z systemu przetwarzania obrazu do rozpoznania i sortowania poszczególnych elementów. Kolejne zadanie polega na takim zaprogramowaniu robota, aby mógł on przejechać przez labirynt piankowy.  Programowanie przy pomocy oprogramowania symulacyjnegoOdnośnie programowania: Dzięki oprogramowaniu symulacyjnemu  KUKA.Sim Pro studenci mogą programować roboty offline na komputerze i testować ich przebieg za pomocą KUKA.OfficeLite. W ten sposób uczą się tworzyć sekwencje ruchów np. dla modułów robotów przeznaczonych do produkcji i montażu. Po wykonaniu symulacji testowej można sprawdzić zaprogramowane offline sekwencje bezpośrednio na prawdziwej maszynie i zoptymalizować je w praktyce. „Symulacja jest dobrym, pierwszym krokiem w planowaniu, który pokazuje, co można zrobić za pomocą robota. Jednak prędzej czy później napotyka się pewne granice. Większość rzeczy wygląda zupełnie inaczej w prawdziwym świecie niż w symulacji. Dlatego tak ważne jest, aby mieć możliwość bezpośredniego przeniesienia planowania z komputera na prawdziwego robota i wypróbowania go w praktyce.  Poza tym dzięki stanowiskom symulacyjnym studentów można podzielić na mniejsze grupy, pracujące przy różnych stanowiskach. Zwiększa to intensywność nauki i poprawia jej wyniki. A studenci poznają w ten sposób typowe zadania inżynierskie – od planowania po ich wdrożenie w praktyce.