Kluczowym elementem każdej elektrowni wiatrowej jest turbina zamontowana na maszcie zamocowanym w gruncie. Najczęściej składa się ona z wirnika w postaci kilku łopat (zazwyczaj jest to konstrukcja trójpłatowa) osadzonych na wale. Gdy wieje wiatr, wirnik zaburza przepływ strumienia powietrza, przejmując część jego energii, którą następnie przekształca w energię mechaniczną przekazywaną przez obracające się łopaty do generatora, często za pośrednictwem dodatkowej przekładni zwiększającej prędkość obrotową.
Zespół, w skład którego wchodzi wał, przekładnia oraz generator, jest zamknięty w jednej zwartej konstrukcji - tzw. gondoli. Dodatkowo umieszczane są w niej układy hamujące oraz serwomechanizmy, które pozwalają precyzyjnie zmieniać kąt nachylenia łopat wirnika oraz regulować ustawienie samej gondoli i co za tym idzie osi obrotu wirnika. Dzięki temu można zabezpieczyć elektrownię wiatrową przed zbyt silnym wiatrem, który może uszkodzić, a nawet zniszczyć turbinę (moc wiatru zmienia się proporcjonalnie do trzeciej potęgi jego prędkości).
Przy dużych prędkościach łopaty zaczynają się bardzo szybko obracać, co może skutkować nawet ich oderwaniem od korpusu wirnika. Możliwe jest też zniszczenie generatora w związku z nadmiernym wydzielaniem się ciepła. Stosowane zabezpieczenia nie tylko chronią całą konstrukcję przed uszkodzeniem, ale też dostosowują pracę wirnika do panujących warunków atmosferycznych, dzięki czemu można lepiej kontrolować moc wyjściową elektrowni.
KLASYFIKACJA
Ze względu na konstrukcję turbiny elektrownie wiatrowe dzieli się na instalacje z poziomą (Horizontal Axis Wind Turbine - HAWT) oraz pionową (Vertical Axis Wind Turbine - VAWT) osią obrotu. Turbiny VAWT (fot.1.) są rzadziej wykorzystywane, m.in. dlatego, że ze względu na zerowy moment rozruchowy wymagają dodatkowego napędu (silnika elektrycznego lub dodatkowych wirników). Największą popularność w praktyce zyskały turbiny HAWT, zwane turbinami o układzie klasycznym.
W obrębie tej grupy urządzeń stosuje się też podział ze względu na usytuowanie wirnika względem masztu w zależności od kierunku wiatru. Na tej podstawie rozróżnia się turbiny z wirnikiem przed wieżą, tzw. up-wind, oraz rzadziej spotykane turbiny down-wind, w których odnotowuje się większe straty ze względu na cykliczne przysłanianie wirnika masztem. Oprócz podziału ze względu na konstrukcję elektrownie wiatrowe klasyfikuje się też według wartości generowanej mocy.
Wyróżnia się instalacje o mocy poniżej kilkuset watów, które mogą zasilać pojedyncze urządzenia, elektrownie o mocy do 50kW wykorzystywane np. do zasilania gospodarstw domowych oraz o mocy powyżej 100kW, które najczęściej włączane są do sieci energetycznej jako samodzielne jednostki lub ich zespoły, w postaci farm wiatrowych. Małe, przydomowe instalacje zaliczane do drugiej grupy najczęściej mają moc kilku kilowatów (typowo 3-5kW).
Dodatkowo elektrownie wiatrowe dzieli się też na te, które część lub całą wygenerowaną energię elektryczną oddają do publicznej sieci energetycznej lub takie, które pracują w tzw. sieci wydzielonej. W drugim wypadku służą np. do ładowania baterii akumulatorów lub jako źródło zasilania np. ogrzewania podłogowego. W zależności od zastosowania w turbinach wiatrowych instalowane są generatory różnego typu.
GENERATORY
W elektrowniach wiatrowych dostarczających energię do publicznej sieci elektroenergetycznej najczęściej instaluje się generatory asynchroniczne - poza tym zastosowaniem spotykane są one dosyć rzadko. Pracują one ze stałą prędkością obrotową, co w pewnym stopniu ogranicza możliwości wykorzystania energii wiatru. Ich zaletą jest natomiast to, że nie wymagają synchronizacji z siecią energetyczną. Z drugiej jednak strony nie mogą pracować jako niezależne źródło energii w obwodach wydzielonych, ponieważ muszą pobierać prąd wzbudzenia z sieci.
Ponadto jeżeli w turbinie jest używany generator asynchroniczny szybkoobrotowy, niezbędna jest przekładnia, dodatkowo komplikująca konstrukcję gondoli. W przypadku obwodów wydzielonych ze względu na charakter odbiorników parametry generowanego prądu zazwyczaj nie są priorytetem. W takim wypadku gdy elektrownia wiatrowa ma być po prostu dodatkowym, niezależnym źródłem energii, można wykorzystać generator prądu stałego lub generator trójfazowy z magnesami trwałymi.
Generatory tego typu mogą pracować przy zmiennej prędkości obrotowej wirnika, co pozwala w bardziej efektywny sposób spożytkować energię wiatru. Ponadto wprowadzając dodatkowy falownik, można uzyskaną energią zasilić odbiorniki sieciowe. Innym rozwiązaniem jest układ z generatorem prądu przemiennego z falownikiem, na wejściu którego zostaje doprowadzone wcześniej wyprostowane napięcie z generatora. W konstrukcjach obu typów należy uwzględnić też niezbędne układy regulacji napięcia.