Jak działają sita bębnowe?
Oprócz tego korzysta się z sit bębnowych. Ścieki wpływają w nich kanałem wlotowym do wnętrza obracającego się bębna. Jego częścią jest deflektor. Dzięki temu elementowi ścieki wytracają część energii kinetycznej, a charakter ich przepływu zmienia się na laminarny. W praktyce oznacza to, że strumień wpływa do bębna mniej gwałtownie i zostaje ukierunkowany. Zapewnia to równomierne obciążenie sitka. Skrawki zatrzymują się po jego wewnętrznej stronie, skąd zostają usunięte przez ślimacznicę, w którą wyposażony jest bęben. Trafiają do zsypu, a z niego do kontenera albo prasy. Oczyszczone ścieki spływają do rynny i dalej, do wylotu urządzenia. Bęben co jakiś czas spłukuje się wodą, by zapewnić jego drożność. Ustawienie go pod określonym kątem pozwala na odsączanie zanieczyszczeń.
W innym wykonaniu ścieki wpływają do komory, w której obraca się perforowany bęben. Skrawki zatrzymują się w tym przypadku na jego zewnętrznej powierzchni. Z niej, dzięki ruchowi obrotowemu bębna, są one transportowane na zgrzebło, które je usuwa, oczyszczając sito. Ścieki tymczasem spływają przez perforacje w bębnie do wylotu urządzenia.
Alicja Olek
Endress+Hauser Polska
Jakie produkty Państwa firmy służą aplikacji inteligentnej technologii w oczyszczalni ścieków?
Kiedyś popularne było sterowanie oparte wyłącznie na sondzie tlenu. Teraz jednak – uwzględniając wymogi prawne i ceny energii elektrycznej – należy dążyć do optymalizacji procesu, w tym ograniczania zużycia energii. W tym celu – poza sondą stężenia tlenu rozpuszczonego, taką jak np. Oxymax COS61D – warto zastosować jonoselektywną sondę azotu amonowego i azotanowego ISEmax CAS40D, która umożliwi kontrolę procesu w czasie rzeczywistym i optymalizację nitryfikacji oraz denitryfikacji.
Także kontrola wlotu i wylotu ścieków realizowana przez stały monitoring parametrów takich jak mętność, ChZT czy całkowity azot i fosfor za pomocą sond spektralnych i analizatorów, umożliwia nam bezpieczniejszą pracę układu. Dodatkowo, systemy sterowania mogą być programistycznie rozbudowywane o kolejne moduły optymalizacyjne – potrzebują jednak wielu danych, które najlepiej dostarczać z odpowiednich urządzeń pomiarowych.
Silnym trendem jest maksymalizacja produkcji biogazu, przy jednoczesnym minimalizowaniu kosztów pośrednich, związanych np. z dozowaniem polimeru do odwadniania osadów. Stosując pomiar ciągły całkowitej zawartości substancji za pomocą Teqwave MW, możemy zoptymalizować dozowanie polimeru, prowadząc do oszczędności sięgających nawet 20%. Można także zastosować ciągły pomiar przepływu biogazu, wraz z pomiarem zawartości metanu dzięki ultradźwiękowemu przepływomierzowi Proline Prosonic Flow B 200.
Endress+Hauser jest dostawcą kompletnych rozwiązań pomiarowych dla oczyszczalni ścieków, także w zakresie wymagań nowoczesnych technologii opartych na uczeniu maszynowym czy sztucznej inteligencji – zarówno w przypadku sond procesowych, jak i dokładnych pomiarów za pomocą analizatorów.
Piaskowniki, tłuszczowniki, osadniki
W pierwszej fazie oczyszczania ścieków używa się również m.in. rozdrabniaczy i piaskowników. Te drugie oddzielają piasek, żwir, kamyki. W przykładowym wykonaniu takiego urządzenia ścieki wpływają do specjalnie ukształtowanego pierścienia wewnętrznego. To wprawia je w ruch wirowy. Pod wpływem działania siły odśrodkowej oraz grawitacji piasek i inne cięższe, stałe zanieczyszczenia opadają na dno piaskownika, do leja zbiorczego. Zawiesina ścieków jest odprowadzana na zewnątrz. Jeżeli piaskownik został zintegrowany z separatorem piasku, pulpa wodno-piaskowa z leja jest pompą przenoszona do komory płukania i sedymentacji. W celu wypłukania zanieczyszczeń organicznych doprowadza się do niej powietrze. Oczyszczony piasek opada na dno, a nadmiar cieczy z zawiesiną organiczną odpływa otworem przelewowym z powrotem do zewnętrznego pierścienia piaskownika. Stamtąd, wraz ze ściekami, wypływa z urządzenia. Piasek z dna separatora jest transportowany na zewnątrz za pomocą odwadniającego podajnika ślimakowego.
Kolejne urządzenia używane w oczyszczaniu wstępnym to separatory tłuszczów (tłuszczowniki) i odstojniki (osadniki). Te ostatnie służą do usuwania zanieczyszczeń samoistnie opadających na dno zbiornika, natomiast w tłuszczownikach od ścieków oddziela się m.in. oleje oraz smary. W tym celu przez otwory w dnie zbiornika, którym przepływają ścieki, wprowadza się powietrze. Jego bąbelki, unosząc się, przenoszą przylegające do nich cząstki tłuszczów, które następnie gromadzą się na powierzchni cieczy. Stamtąd są cyklicznie usuwane, np. za pomocą czerpaków.
