Podsumowanie

Początkowo za niedosięgnięcia w zakresie organizacji stanowiska pracy cenę płaci pracownik, który musi je zrekompensować większym wysiłkiem, jeżeli musi używać siły, albo zmęczeniem niewłaściwą pozycją, na przykład nadmiernym wygięciem, rozciągnięciem albo skurczeniem ciała, gdy musi trwać w niej długi czas albo okresowo ją przybierać. Szybko jednak skutki tego odczuwać zaczyna też pracodawca.

Nieprawidłowo zorganizowane stanowisko pracy oznacza bowiem także straty mierzone czasem, który nie został spożytkowany w sposób bezpośrednio przekładający się na wartość produktu, lecz w zamian został zmarnowany na przykład na wykonywanie zbędnych ruchów. Takie są konieczne, jeżeli pracownik musi okresowo donosić na stanowisko materiały albo narzędzia, zwłaszcza jeżeli znajdują się one w większej odległości albo musi poświęcić dużo czasu, żeby je znaleźć. Podobnie, jeżeli jest zmuszony bezczynnie czekać na dostawę materiałów, traci wówczas cenny z punktu widzenia pracodawcy czas.

Przede wszystkim jednak w warunkach niekomfortowych pracownik szybciej się męczy, co z kolei sprawia, że jest mniej wydajny oraz częściej robi przerwy w pracy. Z czasem prowadzić może to do rozwinięcia się przewlekłych schorzeń, jak na przykład ból pleców. Biorąc pod uwagę, że społeczeństwo się starzeje, a więc rośnie też średni wiek siły roboczej, pracodawcy powinni się liczyć z tym, że dolegliwości te będą się rozwijać szybciej, a skarżących się na nie będzie przybywać. Z tym z kolei wiążą się ich częstsze nieobecności w pracy.

Monika Jaworowska