STEROWANIE PUNKTOWE W PRAKTYCE

Generalnie dla uzyskania największej wydajności typowo narzędzie przemieszcza się z największą możliwą prędkością. Jeśli natomiast chodzi o drogę, którą pokonuje ono w celu osiągnięcia pozycji docelowej, wykonywane są różne sekwencje kroków (rys. 1).

 

Rys. 1

Na rysunku 1a przedstawiono pierwszą możliwość. W tym przypadku kolejno pokonywane odcinki są wzajemnie prostopadłe, a zarazem równoległe do właściwych osi, X i Y, układu pozycjonowania.

W tym trybie narzędzie najpierw przesuwa się wzdłuż osi X, nie zmieniając swojego położenia względem osi Y do momentu dotarcia do punktu o określonej współrzędnej na osi X. Następnie analogicznie osiągany jest punkt o zadanej współrzędnej na osi Y. Ten sposób dotarcia do pozycji docelowej jest najwolniejszy w porównaniu z tymi, które przedstawiamy dalej.