Wytrzymałość zwarciowa

Rozdzielnice muszą być tak skonstruowane, by wytrzymywały skutki termiczne prądu zwarciowego do określonej wartości, poza tym, że są przed nimi chronione przez automatyczne wyłączniki albo bezpieczniki, które można instalować w zestawie lub po stronie zasilania. W normie PN-EN 61439 określono, w jaki sposób należy weryfikować wytrzymałość zwarciową, jak również kiedy nie jest to wymagane.

Nie jest to na przykład konieczne w przypadku rozdzielnic o znamionowym prądzie krótkotrwałym wytrzymywanym albo znamionowym warunkowym prądzie zwarciowym o wartości skutecznej, która nie przekracza 10 kA. Wymóg ten nie dotyczy również zestawów albo obwodów zestawów zabezpieczonych urządzeniami ograniczającymi prąd o prądzie odcięcia nieprzekraczającym 17 kA, odpowiadającym maksymalnemu dopuszczalnemu spodziewanemu prądowi zwarciowemu na zaciskach obwodu wejściowego zestawu. Wykluczone są ponadto obwody pomocnicze rozdzielnic przeznaczonych do podłączenia do transformatorów, których moc znamionowa nie przekracza 10 kVA dla znamionowego napięcia wtórnego nie mniejszego niż 110 V albo 1,6 kVA dla napięcia nie mniejszego niż 110 V, których impedancja zwarciowa jest nie mniejsza niż 4%. W pozostałych przypadkach wytrzymałość zwarciowa wymaga weryfikacji.

Badanie wytrzymałości zwarciowej

Sprawdzenie wytrzymałości zwarciowej opiera się na dwóch parametrach zespołu: znamionowym krótkotrwałym prądzie wytrzymywanym oraz znamionowym warunkowym prądzie zwarciowym.

Znamionowy krótkotrwały prąd wytrzymywany to wartość skuteczna prądu podawanego w próbie zwarciowej przez określony czas bez zadziałania urządzeń zabezpieczających. Producent zestawu deklaruje warunki dopuszczalnego zwarcia wyrażane przez prąd i czas. Dla danego zestawu może określić różne wartości prądu zwarciowego dla różnych czasów jego trwania. Norma definiuje też znamionowy prąd szczytowy jako gwarantowaną przez producenta zestawu wytrzymywaną wartość maksymalnego prądu zwarciowego.

Znamionowy warunkowy prąd zwarciowy to z kolei spodziewany prąd zwarciowy zadeklarowany przez producenta zestawu, który rozdzielnica może wytrzymać przez cały czas działania urządzenia zabezpieczającego przed zwarciem w określonych warunkach. Powinien być równy lub większy od spodziewanej wartości skutecznej prądu zwarciowego przez czas, który jest ograniczony działaniem urządzenia zabezpieczającego przed zwarciem, które chroni zestaw albo jego obwód.

Na podstawie wartości znamionowego krótkotrwałego prądu wytrzymywanego albo znamionowego warunkowego prądu zwarciowego można stwierdzić, czy rozdzielnica sprawdzi się w określonych warunkach instalacji, odnosząc je do spodziewanego prądu zwarciowego.