Materiały ogniotrwałe w piecach

Uwagi wymagają też ekstremalnie wysokie temperatury. Na przykład piece, w których w takich warunkach wsady są wypalane lub stapiane, od wewnątrz wykłada się materiałami ogniotrwałymi. Od ich wyboru zależy sprawność energetyczna i bezpieczeństwo pieców, bo zapewniają izolację termiczną i wytrzymałość na wysokie temperatury, jak też odporność na środki chemiczne i naprężenia. Czasem wykładziny muszą spełniać określone dodatkowe wymogi.

W wielkich piecach, zwłaszcza w paleniskach i otworach spustowych poddawanych intensywnym naprężeniom termicznym i mechanicznym, wykorzystuje się cegły z tlenku glinu lub węgla i magnezu. W piecach do topienia szkła wykładziny narażone na wysokie temperatury i korodujący wpływ stopionego szkła wykonuje się z krzemionki i materiałów ogniotrwałych o dużej zawartości tlenku glinu oraz cyrkonu. Krytyczne obszary, takie jak gardziel topielnika i korona regeneratora, zabezpiecza się specjalnie odlewanymi wyłożeniami.

Wykładziny w piecach cementowych narażone na wpływ substancji o odczynie silnie zasadowym i właściwościach ściernych wykonuje się ze spinelu glinianu magnezu i materiałów ogniotrwałych o dużej zawartości tlenku glinu. Poszczególne strefy tych pieców, jak sekcja podgrzewania wstępnego, kalcynacji i spalania, mogą wymagać dodatkowego wzmocnienia.

W spalarniach śmieci wykładziny są narażone na agresywne działanie chemiczne ubocznych produktów spalania. By je przed tym zabezpieczyć, stosuje się materiały ogniotrwałe o dużej zawartości tlenku glinu, na bazie chromu i krzemionkę. W piecach do wygrzewania, z których korzysta się w przemyśle stalowym, wyłożenia narażone na szoki termiczne też wykonuje się z materiałów ogniotrwałych o dużej zawartości tlenku glinu oraz krzemionki, a dodatkowo z materiałów magnezytowych.

Nagrzewanie się obudów

Źródłem ciepła może być także otoczenie. Na powodowany tym wzrost temperatury są narażone urządzenia elektryczne instalowane poza budynkami, gdzie są wystawione na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Przy silnym nasłonecznieniu ciepło przekazywane tą drogą kumuluje się z tym, które pochodzi od komponentów wewnętrznych. W zależności od warunków klimatycznych w miejscu instalacji może to powodować wzrost temperatury znacznie powyżej dopuszczalnego progu. Do przegrzewania się obudów próbuje się nie dopuszczać różnymi sposobami.

Przykładowo wyposaża się je w termostaty sterujące wentylatorami i grzejnikami w celu utrzymania stałej temperatury w dzień i w nocy. Pozwala to, poza obniżeniem temperatury w ciągu dnia, na uniknięcie kondensacji w nocy dzięki podgrzewaniu obudowy. Inne rozwiązania to: montaż urządzenia w miejscu mniej nasłonecznionym lub jego zasłonięcie specjalną osłoną.

Ochrona przed słońcem

Ponieważ od koloru obudowy zależy ilość pochłanianego promieniowania słonecznego, najlepiej korzystać z tych w jasnych kolorach, silniej je odbijających niż te ciemniejsze. Dostępne są też obudowy w wersji door-over-door, w której obudowa właściwa jest umieszczona w zewnętrznej dodatkowej osłonie. Dzięki temu ta wewnętrzna nie jest wystawiona na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Ponadto zewnętrza osłona stanowi dodatkową barierę do pokonania dla osób, które nie powinny mieć dostępu do urządzeń wewnątrz.

Silne nasłonecznienie jest problemem nie tylko ze względu na nagrzewanie się. Na przykład w panelach operatorskich w maszynach budowlanych i tych używanych w pracach leśnych pogarsza też czytelność wyświetlacza. By temu zapobiec, ich ekrany pokrywa się powłoką antyodblaskową.