CZĘŚĆ 2. PAKOWANIE NAPOJÓW

W branży napojowej korzysta się z opakowań różnego typu. Najpopularniejsze są: butelki szklane, opakowania PET, puszki aluminiowe i kartonowe pudełka. W przypadku pierwszych używa się nie tylko nowo wyprodukowanych, ale i pozyskanych ze zwrotów. W butelki PET producenci napojów zaopatrują się u zewnętrznych dostawców lub wytwarzają je na miejscu w zakładzie rozlewniczym, w ramach produkcji własnej.

Drugie rozwiązanie jest tym bardziej opłacalne, im większy jest popyt zakładu na takie opakowania, zwłaszcza jeżeli koszty ich transportu są duże. Oprócz tego pozwala uniezależnić się od ograniczeń wydajności zewnętrznych dostawców oraz zapewnia większą elastyczność w zakresie zmiany cech opakowań (kształtu, pojemności) odpowiednio do aktualnej wydajności produkcji, bieżących zamówień, trendów na rynku albo innych czynników.

Butelki szklane i PET wymagają umycia i/albo przedmuchania powietrzem. Pudełka tekturowe natomiast trzeba złożyć i skleić. Przed napełnieniem opakowania poddawane są kontroli jakości. Następnie transportuje się je do maszyn napełniających. Po rozlaniu napojów opakowania należy zamknąć, nakładając koronkowe kapsle lub aluminiowe gwintowane pokrywki na butelki szklane, plastikowe nakrętki na butelki PET i zgrzewając pudełka tekturowe. Na opakowania nakleja się etykiety i/lub nadrukowuje oznaczenia. Szczelność zamknięć i czytelność opisów są kontrolowane. Następnie napoje zapakowane jednostkowo pakuje się zbiorczo, na przykład owijając po kilka sztuk folią termokurczliwą albo wkładając do skrzynek.

Linie pakowania napojów stanowią zatem nagromadzenie maszyn specjalistycznych, często w postaci bloków integrujących na przykład płuczkę, nalewarką i zakręcarkę, oraz systemów kontroli jakości. Dalej przedstawiamy wybrane z nich.

PŁUCZKI - PRZEGLĄD MEDIÓW CZYSZCZĄCYCH

W przemyśle napojowym mycie opakowań przed ich napełnieniem jest etapem obowiązkowym. Zapobiega się w ten sposób przeniknięciu do produktu zanieczyszczeń, które mogłyby zagrozić zdrowiu osób go spożywających, a nawet jeżeli okazałyby się dla nich nieszkodliwe, ale byłyby widoczne wprost albo miały wpływ na wygląd, smak, zapach napoju - na przykład odbarwiając albo rozcieńczając go, zniechęcałyby do zakupu i wpływały negatywnie na reputację producenta. Kurz, okruchy, zarazki osadzają się i gromadzą w opakowaniach w czasie ich produkcji, transportu oraz magazynowania.

Projektując ten segment linii rozlewniczej, trzeba zdecydować o rodzaju płuczki i formie czynnika czyszczącego, gazowej lub płynnej. Drugim może być woda, woda z dodatkiem środka myjącego / odkażającego albo sam produkt, o ile korzyści z tego wynikające (pewność, że wyrób końcowy nie zostanie zanieczyszczony) przewyższają wady tego rozwiązania (strata produktu). Gazowe medium to powietrze.

Przedmuchiwanie powietrzem w porównaniu z płukaniem cieczą generuje mniej odpadów, które trzeba usunąć. W obu metodach są to zanieczyszczenia nagromadzone w opakowaniach, lecz w drugim przypadku dodatkowo wraz z nimi trzeba się pozbyć płynnego czynnika myjącego, gdy płuczka pracuje w obiegu otwartym, albo, jeżeli jest zamknięty, oczyścić go przed ponownym użyciem.

Oprócz tego powietrze wydmuchując zabrudzenia, nie pozostawia śladów. W razie niedokładnego opłukania na ściankach opakowania może natomiast zgromadzić się osad z mieszaniny brudu z czynnikiem czyszczącym albo jego płynne resztki wymieszają się z właściwą zawartością butelki.