PRZEGLĄD MATERIAŁÓW KONSTRUKCYJNYCH

Tory prądowe złączek wykonywane są przeważnie z miedzi elektrotechnicznej albo mosiądzu. Blaszki ochronne, które pośredniczą w dokręcaniu śruby do przewodu w złączkach śrubowych, są stalowe, materiał ten bowiem zapewnia ochronnikowi właściwości mechaniczne wymagane w tym zastosowaniu.

Najważniejsza jest sprężystość stali, którą dodatkowo zwiększa się przez jej obróbkę cieplną. Dzięki tej właściwości dociskana płytka stalowa nie ulega trwałemu zniekształceniu, tylko przenosi siłę dokręcania śruby na przewód.

Tworzywo sztuczne, z którego wykonuje się obudowę, determinuje parametry mechaniczne złączki, w tym odporność na działanie sił zewnętrznych i różne warunki środowiskowe, możliwość pracy w szerokim zakresie temperatur i długoterminową wytrzymałość, jak również stopień izolacji.

Zwykle korpusy tych komponentów są poliamidowe. Materiał ten ma własności samogasnące i nie zawiera substancji halogenkowych. Ponadto charakteryzuje się dużą wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne, dużą wartością napięcia przebicia, odpornością na termiczne starzenie się oraz temperaturą pracy w zakresie od -25°C do +125°C.

Materiał styków elektrycznych, tworzywo, z jakiego wykonano obudowę i ogólne wykonanie złączki są cechami, które odróżniają komponenty znanych marek od tych tańszych. Chociaż na pierwszy rzut różnice między nimi nie muszą być zauważalne, w dłuższej perspektywie negatywne skutki oszczędności mogą stać się odczuwalne, jeżeli niższa cena nie idzie w parze z jakością.

Poza tym wybierając droższe złączki uznanych firm, mamy gwarancję, że ich parametry oraz właściwości zostały odpowiednio przetestowane. Przykłady badań, którym poddawane są te komponenty, zostały przedstawione w ramce.

ŁĄCZNIKI NN

Do tytułowej kategorii zalicza się wiele urządzeń. Jedną z nich są łączniki elektryczne, które służą do włączania i odłączania zasilania odbiorników energii elektrycznej. Przykładem są wyłączniki nadprądowe i różnicowoprądowe, które zapewniają ochronę i stanowią zabezpieczenie urządzeń przed szkodliwymi efektami wyładowań atmosferycznych oraz zaburzeń powstających wewnątrz instalacji.

Wyłączniki nadprądowe zabezpieczają przed skutkami zwarć oraz przeciążeń niskonapięciowe urządzenia elektryczne prądu przemiennego i stałego. Ich ważnymi zaletami w porównaniu do bezpieczników topikowych jest większa czułość i zdolność do wielokrotnego zadziałania. Są dostępne w różnych wersjach. Jednym z kryteriów ich podziału jest czas zadziałania.

Te działające natychmiastowo oznaczane są literą A. Korzysta się z nich w ochronie wrażliwszych urządzeń elektronicznych. Wyłączniki oznaczane litrami B, C i D działają z opóźnieniem. Modele tych aparatów różnią się także pod względem stosunku prądu zadziałania do prądu znamionowego. Wyłączniki nadprądowe mogą być 1-, 2-, 3- albo 4-biegunowe.

WYŁĄCZNIKI RÓŻNICOWOPRĄDOWE

Wyłączniki różnicowoprądowe mają za zadanie chronić ludzi przed porażeniem elektrycznym. Dostępne są w różnych wersjach, w tym: dwubiegunowej, do obwodów jednofazowych, czterobiegunowej, do obwodów trójfazowych z przewodem neutralnym i trójbiegunowej, do obwodów trójfazowych, bez przewodu neutralnego.

Wyłączniki różnicowoprądowe klasyfikuje się oprócz tego ze względu na rodzaj wyzwalania. Przykładowe wersje to: A i AC. Modele typu A są przystosowane do zadziałania przy prądzie uszkodzeniowym przemiennym i przy prądzie uszkodzeniowym pulsującym jednokierunkowym, natomiast modele typu AC aktywują się przy prądzie uszkodzeniowym przemiennym. Wyłączniki różnicowoprądowe dostępne są także w wersjach różniących się stopniem czułości zadziałania oraz różnym jego opóźnieniem (bezzwłoczne, krótkozwłoczne, zwłoczne).