TAŚMY ŻYWICOWE. TAŚMY CSO I CSI

 

Rys. 4. Taśmy termotransferowe ze względu na to, która strona jest pokryta środkiem barwiącym, dzieli się na dwa typy: CSO (Coated Side Out) i CSI (Coated Side In)

Taśmy trzeciego typu są najdroższe, dlatego jeżeli nie wymaga tego specyfika zastosowania, nie opłaca się z nich korzystać. Dzięki temu, że środkiem barwiącym jest żywica, która topi się w wyższej temperaturze niż te wcześniej wymienione, rozpuszcza się ona w materiale, na który jest nanoszona.

To sprawia, że charakteryzuje je największa odporność na ścieranie, zarysowania, światło słoneczne, środki chemiczne, ekstremalne temperatury, wilgoć, nawet przy długotrwałym narażeniu na te czynniki. Zapewniają też bardzo dobrą jakość druku, zarówno na papierze, jak i na tworzywach sztucznych.

Inny sposób klasyfikacji zakłada podział ze względu na to, z której strony taśmy został naniesiony środek barwiący. Ma to wpływ na sposób nawinięcia i umieszczenia szpuli w drukarce - większość tych urządzeń jest kompatybilna tylko z konkretnym rodzajem taśmy. W tym zakresie wyróżnia się dwa typy: CSO (Coated Side Out) i CSI (Coated Side In) (rys. 4). W taśmach pierwszego rodzaju tusz pokrywa zewnętrzną stronę i rozwija się ją od dołu. W tych drugiego typu z kolei środek barwiący znajduje się na wewnętrznej stronie, zaś taśmę rozwija się od góry.

PODZIAŁ DRUKAREK TERMOTRANSFEROWYCH

 

Rys. 5. Wyróżnić można dwa typy głowic termicznych drukarek termotransferowych: a) płaskie i b) krawędziowe

Tytułowe urządzenia ze względu na typ głowicy termicznej można podzielić na dwie grupy. Urządzenia biurowe, drukarki termotransferowe o średniej wydajności i większość tych do zastosowań przemysłowych jest wyposażona w te typu płaskiego (flat head) (rys. 5a).

Są one ustawione względem taśmy poziomo, natomiast element grzejny znajduje się w środku głowicy. W przypadku tańszych materiałów eksploatacyjnych o słabszej jakości przy dużych prędkościach drukowania mogą występować problemy z jakością nadruków. Z drugiej strony działają niezawodnie i nie wymagają zbyt wielu zabiegów konserwacyjnych. Oprócz tego w drukarkach z głowicami płaskimi można korzystać z taśm woskowych, żywicowych, i woskowo-żywicowych.

Konstrukcję głowic drugiego typu, czyli krawędziowych (near edge head) (rys. 5b), opracowano, żeby rozwiązać problemy występujące w tych płaskich przy większych prędkościach drukowania. Poza tym automatycznie dostosowują się do grubości zadrukowywanego podłoża, z czego wynika ich druga nazwa - głowice pływające. Bez konieczności ręcznego dostrajania w przypadku zmiany materiału etykiet na grubszy lub cieńszy drukowanie przebiega sprawniej.

Są one nachylone względem płaszczyzny nadruku pod kątem 45°, zaś element grzejny znajduje się na brzegu. W rezultacie obszar styku głowicy z taśmą w miejscu tworzenia nadruku jest mniejszy niż w drukarkach z głowicami płaskimi. Dlatego w urządzeniach z głowicami krawędziowymi można używać wyłącznie taśm woskowo-żywicowych i żywicowych, z warstwą ułatwiającą uwalnianie środka barwiącego.

NA CZYM POLEGA DRUK TERMICZNY BEZPOŚREDNI?

 

Rys. 6. Głowica drukarek termicznych bezpośrednich styka się z materiałem etykiety

W drugiej z technik zaliczanych do kategorii metod termicznych element grzejny nagrzewa etykietę bezpośrednio w punktach, które utworzą drukowany symbol. W związku z tym, że jest wykonana ze specjalnego termoczułego papieru, pod wpływem działania wysokiej temperatury w miejscach tych ulega zaczernieniu (rys. 6).

Główne podzespoły bezpośrednich drukarek termicznych to: głowica termiczna, płyta dociskowa w postaci wałka gumowego, który podaje papier i sprężyna dociskająca głowicę termiczną do papieru. Prosta konstrukcja sprawia, że są to urządzenia niedrogie, m.in. dzięki wyeliminowaniu elementów, które rozwijają, prowadzą i równają taśmę, występujących w drukarkach termotransferowych. Mniejsza liczba części to również łatwiejsza konserwacja i obsługa. Dzięki brakowi taśmy operatorzy nie tracą czasu na jej wymienianie i regulowanie - brak spowodowanych tym przestojów zwiększa wydajność.

OGRANICZENIA DRUKU BEZPOŚREDNIEGO

Wybierając pomiędzy techniką bezpośrednią a termotransferową, należy wziąć pod uwagę to, że drukarki drugiego typu zazwyczaj mogą wykonywać nadruki obiema metodami. Jeśli jednak nie jest planowane drukowanie z wykorzystaniem taśm termotransferowych, nie warto przepłacać.

Z drugiej strony niestety jakość ani trwałość nadruków nie są mocną stroną bezpośrednich drukarek termicznych. Napisy przez nie wykonane z czasem zanikają (zwykle po pół roku), a pod wpływem ciepła i światła słonecznego etykiety drukowane tą metodą mogą stać się nieczytelne. Nie są poza tym odporne na inne uciążliwe czynniki na przykład środki chemiczne. W związku z tym metoda bezpośrednia nie sprawdza się w przypadku nadruków na etykietach narażonych na intensywne i długotrwałe użytkowanie i z informacjami o znaczeniu krytycznym.

W przypadku drukarek termicznych bezpośrednich materiał eksploatacyjny, czyli papier termoczuły, jest zarazem etykietą, inaczej niż w drukarkach termotransferowych, w których znaczący wkład w koszty druku może wnieść koszt taśmy termotransferowej. Poza tą zaletą ma to niestety poważne negatywne konsekwencje.