ŻYWOTNOŚĆ GŁOWIC

W związku z tym, że głowica termiczna ma bezpośredni i ciągły kontakt z zadrukowywanym materiałem, szybciej się zużywa. Wynika to stąd, że ewentualne zanieczyszczenia (kurz, pył) osadzające się na papierze przy przesuwie gorącej głowicy wtapiają się w nią. Poza tym, że prowadzi to z czasem do jej uszkodzenia, w międzyczasie pogarsza także jakość kolejnych nadruków.

Dla porównania w drukarkach termotransferowych, dzięki swoistemu buforowi, jaki stanowi taśma, zabrudzenia na danej etykiecie pogarszają jedynie jakość jej zadruku, nie wpływając na stan głowicy. Wybierając pomiędzy techniką bezpośrednią a termotransferową, należy zatem m.in. uwzględnić to, że przeważnie żywotność głowic drukarek pierwszego typu wynosi od 50% do nawet zaledwie 25% żywotności głowic drukarek termotransferowych.

Jak może się to przełożyć na koszty eksploatacji, wyjaśnia następujący przykład: zakładając, że trzeba wydrukować 20 milionów etykiet o długości 5 centymetrów, a żywotność głowicy drukarki termotransferowej wynosi 5 milionów centymetrów, w celu zrealizowania tego zlecenia należałoby ją wymienić 20 razy. W razie, gdyby korzystano z drukarki termicznej bezpośredniej, nową głowicę należałoby instalować aż od 40 do nawet 80 razy.

DRUKARKI ATRAMENTOWE - KLASYFIKACJA

Drukarki atramentowe, popularne w domach i biurach, w których cenione są przede wszystkim jako urządzenia łatwe w obsłudze, dość szybkie oraz stosunkowo tanie w zakupie i eksploatacji, są także wykorzystywane w zastosowaniach specjalistycznych w przemyśle. W teorii zasada działania tego typu urządzeń jest prosta i jednakowa, bez względu na klasę drukarek, pomimo występujących pomiędzy nimi różnic w skali w zakresie rozmiarów, wydajności i szybkości drukowania.

W drukarkach atramentowych głowica wyrzuca strumień kropli barwnika, nie stykając się z zadrukowywaną powierzchnią, a te łączą się, tworząc obraz. Praktyczna realizacja tej metody niestety nie jest prosta - w celu uzyskania zakładanej rozdzielczości nadruku krople atramentu o rozmiarach rzędu mikrometrów powinny być nakierowywane na zadrukowywaną powierzchnię z bardzo dużą precyzją. Osiąga się to na kilka sposobów.

Przemysłowe drukarki atramentowe ze względu na tryb pracy dzieli się na dwie kategorie: CIJ (Continuous Ink Jet) oraz DOD (Drop On Demand). W pierwszych strumień kropli atramentu z głowicy płynie nieprzerwanie - część z nich tworzy obraz, a pozostałe są zawracane do zbiornika do powtórnego użycia. W drukarkach DOD natomiast głowica wyrzuca krople tylko w momencie wystąpienia zapotrzebowania na nie.

NA CZYM POLEGA DRUK CIJ?

W drukarkach typu CIJ strumień kropli atramentu jest wyrzucany z jednej albo z kilku dysz z dużą częstością. Następnie przechodzą one przez zestaw elektrod, które naładowują je elektrostatycznie. Dzięki temu kolejny element wyposażenia drukarek CIJ - płytka odchylająca, która wytwarza pole elektryczne, może przekierować część kropli na zadrukowywaną powierzchnię w taki sposób, żeby uformowały się na niej w zadany wzór. Niewykorzystany atrament zostaje z powrotem zassany do zasobnika. Technika ciągła, chociaż ma wiele zalet, nie jest niestety pozbawiona wad.

Drukarki typu CIJ sprawdzają się w znakowaniu powierzchni z różnych materiałów i o rozmaitych kształtach, w tym zakrzywionych, o różnych teksturach oraz wymiarach. Duża częstość wyrzucania kropel atramentu z dyszy głowicy zapewnia dużą szybkość drukowania.

Dzięki temu korzysta się z nich na liniach produkcyjnych, na których wymagana jest duża wydajność znakowania, na przykład w nadrukowywaniu oznaczeń na opakowania. Oprócz tego duża prędkość uzyskiwana przez krople atramentu przy wylocie z dyszy, sięgająca nawet kilkudziesięciu m/s, pozwala na zachowanie stosunkowo dużej odległości pomiędzy głowicą drukarki a zadrukowywaną powierzchnią.

Z drugiej strony, by zapewnić wymagane właściwości tuszu (przede wszystkim szybkie wysychanie i przyczepność do różnych podłoży), należy stosować specjalne lotne rozpuszczalniki. Te z czasem odparowują, co z kolei przekłada się na większe koszty eksploatacji drukarek CIJ. Z ich powodu technika ta bywa również postrzegana jako nieprzyjazna środowisku.

Inne jej ograniczenia to: stosunkowo niska rozdzielczość nadruku i duże wymagania w zakresie konserwacji. Oprócz tego drukarki CIJ najlepiej sprawdzają się w nadrukowywaniu wzorów o niedużych rozmiarach, gdyż im większe znaki, tym drukowanie jest wolniejsze. Dodatkowo wymóg, aby tusz był ładowany elektrycznie, ogranicza stosowalność tej techniki.

JAKIE SĄ TYPY DRUKAREK DOD?

Jak pisaliśmy wcześniej, w drukarkach DOD, inaczej niż w tych typu CJI, głowica wyrzuca krople tylko w razie wystąpienia takiej potrzeby. Ze względu na sposób wyzwalania ich wylotu w ramach tej kategorii urządzeń wprowadza się dalszą klasyfikację na dwie grupy, z głowicą termiczną albo piezoelektryczną.

Pierwsze z nich, typu TIJ (Thermal Ink Jet), to głównie drukarki do zastosowań domowych oraz biurowych, choć coraz częściej korzysta się z nich także w przemyśle. Ich częścią jest pojemnik z atramentem zbudowany z wielu komór, z których każda wyposażona jest w grzałkę. Ogrzewa ona tusz, co powoduje powstanie pary. Pod wpływem jej ciśnienia z dyszy drukarki wypychana jest kropla. By było to możliwe, używa się atramentów z lotnym składnikiem. Miejsce wypchniętej kropli wypełnia tusz, z którego zostanie uformowana kolejna.

Wśród zalet tej konstrukcji wymieniane są możliwości: wytworzenia kropli o bardzo małym rozmiarze i gęstego rozmieszczenia dysz. To z kolei wpływa na niższy koszt głowicy drukującej, pozwala uzyskać większą rozdzielczość druku oraz zapewnia większą kompaktowość urządzenia.