LUTOWANIE RĘCZNE A ZAUTOMATYZOWANE

Kolejnym etapem produkcji, w którym wykorzystuje się zautomatyzowane maszyny specjalistyczne, jest lutowanie. Zwiększają one precyzję, szybkość, wydajność i opłacalność montażu podzespołów elektronicznych na PCB. Co więcej, w związku z obowiązującym w branży elektronicznej trendem rozszerzania funkcjonalności urządzeń przy ich jednoczesnej miniaturyzacji, stają się nawet nie tyle alternatywą dla lutowania ręcznego, co już koniecznością.

Wynika to stąd, że spełnienie wyżej wymienionego celu osiąga się głównie dzięki projektom PCB o dużym zagęszczeniu elementów i wprowadzaniu nowych typów obudów. Te ostatnie charakteryzują się rozmiarami, liczbą oraz rodzajem wyprowadzeń, które wymagają precyzji wypozycjonowania komponentu na płytce drukowanej, a następnie przylutowania go, trudnej do osiągnięcia przez operatorów przy jednoczesnym uzyskaniu przez nich zakładanej wydajności. Przykładami takich są bezwyprowadzeniowe obudowy BGA i QFN.

Robotyzacja klejenia

Jednym z częściej automatyzowanych zadań w produkcji w branży elektronicznej jest nanoszenie klejów. Oczywiste zalety robotyzacji tego zadania, podobnie jak i innych, to: opłacalność oraz oszczędność czasu. W przypadku montażu małych komponentów oraz w miarę, jak właściwości klejów są doskonalone pod kątem trwałości połączenia, ale z drugiej strony nabywają cech, które utrudniają ich ręczne nakładanie (duża lepkość, szybkie wysychanie, szybkie gęstnienie), przynosi ona również dodatkowe zalety.

Przede wszystkim łatwiej zapewnić powtarzalność pod względem pozycjonowania spoiwa z wymaganą dokładnością oraz równomierności jego nakładania, dzięki niezmiennej ilości, w jakiej jest dozowane. Problemem nie jest też zaprogramowanie robotów do nanoszenia klejów w postaci ścieżek o nawet bardzo skomplikowanych kształtach i w ograniczonej przestrzeni, bez wychodzenia poza zadaną ścieżkę.

Można zasadniczo wyróżnić dwie kategorie robotów nanoszących kleje. Pierwszą są "zwykłe" wieloosiowe roboty przemysłowe wyposażone w końcówkę do dozowania albo manipulujące obiektem względem stałego punktu dozowania spoiwa. Drugim są jednostki nastołowe (w wersjach desktop / benchtop). Wymiary obszaru roboczego tego typu maszyn nie przekraczają zwykle kilku na kilka metrów. Typowo wymagają załadowania, a następnie rozładowania ręcznego. Poza tym pracują w pełnie, autonomicznie. Ważną zaletą takich maszyn jest łatwość ich przemieszczania pomiędzy różnymi stanowiskami. Stosunkowo proste jest również ich przeprogramowanie, w porównaniu z większymi robotami.