Pakowanie napojów: jednostkowe i zbiorcze

Soki owocowe przygotowuje się z kolei z koncentratów. Produkcja rozpoczyna się od przebrania, umycia i obrania owoców, które później rozdrabnia się i zgniata. Powstała miazga poddawana jest depektynizacji. Jej celem jest rozkład związków pektynowych, co ułatwia tłoczenie oraz poprawia jego wydajność. Z miazgi tłoczony jest sok. Kolejny etap to jego dearomatyzacja, która ma na celu pozyskanie kondensatu substancji zapachowych. Przeprowadza się ją w podgrzewaczu, w którym sok jest równocześnie pasteryzowany. Następnie jeszcze raz wykonuje się jego depektynizację. Potem sok jest klarowany, filtrowany i zagęszczany przez odparowanie wody. Przed magazynowaniem koncentrat zostaje schłodzony. Aby później wyprodukować z niego sok, dodaje się wodę i kondensat zapachowy.

Soki rozlewane są do butelek, szklanych lub plastikowych albo kartonowych pudełek. Składanie tych ostatnich jest zautomatyzowane. Typowa maszyna do składania kartonów w pudełka zbudowana jest z następujących sekcji: podajnika, w którym umieszczane są kawałki tektury, jej wstępnego wygładzania, zwykle termicznego (dobór temperatury jest kluczowy – za wysoka uszkodzi karton, za niska pozostawi zafalowania), cięcia, gdzie tektura zostaje przycięta do określonych wymiarów, składania, kontroli jakości w celu oddzielenia pudełek zdeformowanych, nakładania kleju na brzegi boków pudełka, ich sklejania.

Przykładem techniki pakowania zbiorczego jest z kolei pakowanie w folię termokurczliwą. Jest to proces dwuetapowy. W pierwszym kroku produkt umieszcza się w folii, w postaci zwykle rękawa lub półrękawa i zgrzewa się jej boki. W tym celu wykorzystuje się zgrzewarki przepływowe. Następnie w ten sposób zamknięty pakiet wprowadza się do tunelu grzewczego, gdzie pod wpływem gorącego powietrza folia się obkurcza. Główne komponenty tunelu to typowo komora grzewcza i wyjściowy wentylator chłodzący. Aby poprawić jakość obkurczania oraz zmniejszyć zużycie energii, ich producenci rywalizują na rozwiązania w zakresie cyrkulacji powietrza w komorze grzewczej, na przykład stosując nawiewy gorącego powietrza o małych turbulencjach czy montując grzałki elektryczne wyposażone w promienniki ciepła, których zadaniem jest zwiększenie powierzchni oddawania ciepła. Można również przeważnie regulować prędkość przesuwu transportera w komorze grzewczej i sterować nawiewem gorącego powietrza.