Michał Ścibior

Siemens

• Jakie są strategie utrzymania ruchu i korzyści oraz ograniczenia z nimi związane?

Tradycyjną i najbardziej rozpowszechnioną metodą jest reakcyjne utrzymanie ruchu, w przypadku którego naprawiamy tylko to, co się zepsuło. Zaletą jest wykorzystanie urządzeń w 100%, ale poważną wadą - nieplanowane postoje. Im produkcja jest droższa, dłuższa i szybsza, tym większe koszty. Dotyczy to nie tylko przemysłu samochodowego czy chemicznego - w branży spożywczej postój maszyny też może generować ogromne straty.

Działania prewencyjne - planowanie przeglądów, reagowanie na pierwsze oznaki nadchodzącej katastrofy (np. wibracje) - też nie są idealne. Trudno jest jednoznacznie określić, jak często i co wymieniać albo jaki jest margines bezpieczeństwa. Rozwiązaniem optymalnym może być predykcyjne utrzymanie ruchu oparte na wiedzy na temat wcześniejszych awarii i przewidywanie przyszłych. Wymaga to wspólnej pracy dostawców maszyn z zakładami produkcyjnymi nad analizą danych.

• Jakie są możliwości zbierania i przetwarzania danych w celu wdrażanie metodyk predykcyjnego utrzymania ruchu?

Istnieje coraz więcej możliwości zbierania, magazynowania i przetwarzania danych - przykładowo używać można miniaturowych komputerów SIMATIC IPC 127E. Z kolei sterowniki PLC S7-1500 mają możliwość podłączenia do chmury obliczeniowej bezpośrednio z poziomu programu. Dla już istniejących instalacji możemy wykorzystać bramki komunikacyjne (np. do Mindsphere) albo można takie interfejsy zaprogramować.

Komunikacja staje się coraz bardziej otwarta - rozpowszechniają się standardy niezależne od producentów urządzeń, np. OPC UA. Analiza danych i uzyskanie wiarygodnych wyników wymaga połączenia wiedzy ekspertów z możliwością przetwarzania Big Data przez sztuczną inteligencję. Chmury obliczeniowe mają być platformą współpracy oraz szybko dostarczać wyniki. Natomiast to od ludzi zależy, jak wykorzystają je w biznesie.

• Na jakim etapie cyfrowej transformacji jest krajowy przemysł? Jakie są bariery w tym zakresie?

Na podstawie moich doświadczeń mogę powiedzieć, że przemysł w Polsce "chce być Industry 4.0" - firmy szukają gotowych rozwiązań albo tworzą własne. Najczęściej występujące bariery to: niechęć do udostępniania danych, brak wiedzy na temat cyberbezpieczeństwa oraz niewielki budżet na innowacje. Zazwyczaj wdrożeniem zajmuje się dział automatyki lub IT albo wyspecjalizowana firma zewnętrzna. Przedsiębiorstwa, które wprowadzają takie rozwiązania, traktują to jako istotną przewagę konkurencyjną na rynku międzynarodowym.