INNE POPULARNE METODY

W kolejnej kategorii technik stapia się cząstki proszków, łącząc je dzięki temu ze sobą. W ten sposób powstają kolejne warstwy obiektu. Zużyty proszek jest uzupełniany. Gotowy przedmiot pozostaje zanurzony w niespieczonym budulcu, zanim się nie schłodzi. Następnie wyjmuje się go i czyści z pozostałości proszku, na przykład przez przedmuchanie sprężonym powietrzem.

W zależności od źródła ciepła i typu sproszkowanego budulca można wyróżnić wiele metod, które są zaliczane do tej grupy technik druku przestrzennego. Jest to m.in. metoda SLS (Selective Laser Sintering), czyli selektywne spiekanie laserem. Przedmioty z metali wykonywane są metodami SLM (Selective Laser Melting) oraz DMLS (Direct Metal Laser Sintering). Do tej kategorii należy też technika EBM (Electron Beam Melting), w której źródłem ciepła jest strumień elektronów.

W związku z popularnością i perspektywami technologii wytwarzania addytywnego w rozwój nowych lub udoskonalanie istniejących metod angażuje się wiele firm i instytutów badawczych. Wynikiem ich prac są nowe technologie, z których wiele jest od razu uznawanych za przełomowe, lecz w praktyce droga do ich upowszechnienia jest jeszcze długa.