Zalety i ograniczenia korowarek z bębnem

Do usuwania kory używane są specjalistyczne urządzenia – korowarki. Poza tym, że oddzielają ją od drewna właściwego, wraz z nią usuwają różne zanieczyszczenia, co jest szczególnie ważne w okresie jesienno-zimowym, gdy drewno jest mocno zabrudzone, a dodatkowo przymrożone. W tartakach wykorzystuje się maszyny do okorowywania różnego rodzaju. Najpopularniejsze są: bębnowe, rolkowe i z obrotowymi nożami.

Pierwsze zbudowane są z obracających się bębnów, do których wkłada się pnie. Kora jest z nich usuwana przez ścieranie w wyniku tarcia drzew o siebie nawzajem oraz, w mniejszym stopniu, o wypustki wewnątrz korowarki wspomagające przewracanie się kłód. Do zalet tych maszyn zalicza się możliwość jednoczesnej obróbki wielu pni. Wad niestety mają więcej. Przede wszystkim jest to mała dokładność usuwania kory, szczególnie z kłód o małych średnicach. Problemem jest również przymrożona kora – maszyny bębnowe usuwają ją niedokładnie, a częściej wcale. Żeby go rozwiązać, wykorzystuje się wodę do odladzania – skutkiem ubocznym tego podejścia jest konieczność zagospodarowania ścieków. Spodziewać się można także wysokich kosztów eksploatacji i konserwacji. Trudno się je też reguluje.

Co wyróżnia korowarki rolkowe?

Korowarki rolkowe również mogą usuwać korę z wielu pni jednocześnie. Główną różnicą między maszynami tego typu a korowarkami bębnowymi jest sposób toczenia kłód. W rolkowych u dołu nieruchomej rurowej obudowy zamontowane są stopniowane rolki z wypustkami, które tną korę. Jednocześnie wałki te wypychają kłody w górę z boku obudowy, te zaś następnie staczają się po innych i cykl się powtarza. Oprócz tego, że kora jest usuwana przez ściernice na rolkach, odpada także na skutek wzajemnego tarcia kłód. Korowarki tego typu mogą mieć zamknięte lub otwarte dno. Do najważniejszych zalet maszyn rolkowych w porównaniu z bębnowymi zalicza się: małą utratę włókien, usuwanie kory przymrożonej, z kłód o małych i większych średnicach, łatwa regulacja, uniwersalność, mniejszy pobór mocy.

W trzecim typie korowarek warstwę wierzchnią z pni zrywa zestaw obrotowych noży. Lepiej sprawdzają się one w obróbce drewka miękkiego niż twardego. Ich zaletą jest to, że można regulować siłę nacisku noży odpowiednio do grubości i typu kory.