WÓZKI AUTONOMICZNE
Wymienione metody są obecnie uzupełniane o rozwiązania, które zwiększają autonomię wózków samojezdnych. W tym celu wyposaża się je w różnego typu czujniki. Nieodzownym elementem systemów nawigacji, dzięki którym mogą się przemieszczać po dowolnie wybranej ścieżce, niewytyczonej wcześniej na trwale, jest też oprogramowanie, które przetwarza dane z sensorów.
Nowe techniki nawigacji AGV można zasadniczo podzielić na trzy grupy. Korzysta się w nich z: laserów, kamer oraz laserów i kamer stereo. Poza tą klasyfikacją producenci wprowadzają także własne modyfikacje.
Najpopularniejszą metodą jest aktualnie nawigacja konturowa. W jej przypadku, żeby "nauczyć się" poruszania po terenie danego zakładu, wózek wykonuje próbny przejazd, podczas którego wysyłając impulsy laserowe, skanuje otoczenie na określonej wysokości w zakresie od kilku do kilkudziesięciu centymetrów nad podłogą.
Po trafieniu promienia w obiekt stanowiący dla AGV potencjalną przeszkodę, którą powinien omijać, światło odbite jest wykrywane przez detektor w pojeździe. Informacja o tym zostaje przetworzona w specjalnym oprogramowaniu. Algorytmy, które w nim zaimplementowano wykrywają wolną przestrzeń.
Na tej podstawie, po przeskanowaniu przez wózek całego terenu i powrocie do punktu wyjścia, powstaje mapa pustych korytarzy. Podążanie wyznaczonymi na niej szlakami, przy wsparciu pokładowego systemu detekcji kolizji, gwarantuje bezpieczną jazdę. W razie przeorganizowania przestrzeni w zakładzie wystarczy powtórzyć przejazd próbny, aby mapę zaktualizować.
PRZYSZŁOŚĆ AGV
Na podobnej zasadzie działa nawigacja z wykorzystaniem technologii LIDAR (Light Detection and Ranging). W przypadku trzeciej z wymienionych technik przykładowa realizacja może polegać na umieszczeniu na wieży pojazdu kilku kamer stereo. Powinno się je rozmieścić w taki sposób, aby rejestrowały obraz dookoła wózka. Dane pozyskane w ten sposób służą do stworzenia mapy, na której zaznaczone są obiekty znajdujące się na trasie przejazdu pojazdu.
Autonomiczne AGV są we wczesnym stadium rozwoju. Dlatego występują w ich przypadku problemy w tak ważnych kwestiach, jak: przepustowość transportu, powtarzalność ruchu, jego precyzja oraz koordynacja floty wielu takich pojazdów.
Na tych właśnie kwestiach skupiają się obecnie projektanci tych pojazdów. Przewiduje się, że jeżeli zostaną one rozwiązane, to liczne korzyści, jakie zapewniają wózki autonomiczne (m.in. skalowalność, elastyczność, szybkość instalacji), sprawią, że za około 10 lat ich rynek będzie wart przynajmniej tyle, na ile obecnie wyceniany jest rynek tradycyjnie nawigowanych AGV.
WÓZKI WIDŁOWE STANOWIĄ ZAGROŻENIE
W transporcie wewnętrznym korzysta się też z wózków widłowych kierowanych przez operatorów. Ważnym aspektem ich użytkowania jest bezpieczeństwo. Aby ani kierowcy, ani pozostały personel zakładu nie ucierpieli w wypadkach z udziałem tych pojazdów, trzeba przestrzegać kilku zasad.
Niektóre wydają się oczywiste, jednak warto o nich przypomnieć, ponieważ wciąż dochodzi do incydentów, w których ceną za ich nieprzestrzeganie jest ludzkie zdrowie lub życie. Na przykład amerykańska agencja OSHA (Occupational Safety and Health Administration) szacuje, że co roku w Stanach Zjednoczonych ma miejsce 35 tys. zdarzeń z udziałem wózków widłowych, których uczestnicy doznają poważnych obrażeń oraz ponad 60 tys. incydentów o lżejszych skutkach. Corocznie przydarzają się też niestety wypadki śmiertelne. Na przykład w 2015 roku w takich okolicznościach zginęło 96 amerykańskich pracowników.
Pierwszym warunkiem, który trzeba bezwzględnie spełnić, jest dopuszczenie do kierowania wózkami widłowymi wyłącznie osób, które zostały w tym kierunku przeszkolone i posiadają wymagane uprawnienia. Na szkoleniach często omawia się różnice między tymi pojazdami a samochodami osobowymi. Chociaż pod pewnymi względami są podobne, różnice są zasadnicze, dlatego powinno się je uświadomić kandydatom na operatorów wózków posiadającym "zwykłe" prawo jazdy.
Najważniejsze z nich to: otwarta konstrukcja, przez co kabina nie ochrania kierowcy, prędkość poruszania się poniżej 8 m/s, czyli zbliżona do tempa marszu, trzypunktowe zawieszenie, tendencja do przechylania się bez, jak i z obciążeniem, łatwość utraty stabilności oraz mniejszy promień skrętu, który ułatwia wykonanie tego manewru w ciasnej przestrzeni. Na szkoleniach porusza się także zagadnienia, które można podzielić na kilka kategorii, w tym dotyczące: przygotowania do jazdy, jej przebiegu i ładunku.
JAK BEZPIECZNIE KORZYSTAĆ Z WÓZKÓW WIDŁOWYCH?
Do pierwszej zalicza się m.in. kwestię odzieży. Kierowcy i reszta załogi powinni być bowiem odpowiednio ubrani. Ważne elementy ich stroju to: kask, buty robocze i ubranie, dzięki któremu będą dobrze widoczni. Nie wolno obsługiwać tych pojazdów brudnymi rękoma, na przykład pokrytymi smarem, które mogłyby się przez to ześlizgnąć z elementów sterowania.
Przed uruchomieniem kierowca powinien sprawdzić stan techniczny pojazdu. Nie wolno mu też prowadzić bez zapiętych pasów, a przed włączeniem wózka musi mieć pewność, że pewnie siedzi w kabinie, a żadna część jego ciała nie znajduje się poza nią.
W czasie jazdy trzeba przestrzegać znaków, zwłaszcza z informacją o maksymalnych wartościach obciążenia podłoża i wysokości pojazdu. Nie wolno przekraczać dopuszczalnej prędkości. Trzeba omijać nierówności, śliskie powierzchnie i obiekty, które mogą spowodować utratę kontroli nad pojazdem albo przemieszczenie się ładunku, na przykład drewniane klocki porozrzucane po podłodze. Nie powinno się gwałtownie ruszać, hamować ani skręcać. Niedopuszczalne jest również wysiadanie na chwilę z wózka bez wcześniejszego zatrzymywania go, a później wskakiwanie do niego w biegu.
