Co wyróżnia znaczniki aktywne?
Trzecim typem są znaczniki aktywne, których bateria w całości pokrywa zapotrzebowanie na energię. Mogą one pracować w trybie rozgłoszeniowym. Nadają wówczas określony przekaz okresowo albo, żeby wydłużyć czas pracy na bateriach, na żądanie, po wywołaniu z trybu uśpienia. Ponadto są w stanie komunikować się z innymi znacznikami aktywnymi. Ich zasięg sięga kilkudziesięciu metrów.
Podobnie jak tagi półpasywne wyposaża się je w czujniki i elementy dodatkowe, mają jednak przeważnie większą moc obliczeniową. W przeciwieństwie do nich mogą nadawać komunikat informujący o niskim stanie naładowania baterii. Poza tym dotyczą ich wszystkie konsekwencje, które wynikają z wyposażenia znaczników półpasywnych w źródło zasilania.
|
Z czego wykonuje się anteny w tagach LF?
Znaczniki LF z zakresu 30÷300 kHz wykorzystują jedynie częstotliwości 125 i 134 kHz. Były jednymi z pierwszych - używano ich do znakowania zwierząt hodowlanych już w latach 80. zeszłego wieku. Dzięki temu obecnie są najbardziej rozwiniętą grupą znaczników.
Zakres ich zastosowań jest szeroki. Używa się ich m.in. w: kontroli dostępu, śledzeniu przepływu towarów, znakowaniu zwierząt i w samochodach - wbudowuje się je na przykład w kluczyki do auta. Dzięki informacjom, które zostały zapisane w tagu, są one rozpoznawane w stacyjce przez system immobilizera.
Znaczniki LF są przeważnie pasywne. Spośród wszystkich typów mają najmniejszą przepływność. Anteny w tagach tego rodzaju są wykonywane w postaci cewki miedzianej nawiniętej na ferrytowy rdzeń. Są drogie w produkcji i z ich powodu znaczniki są grubsze niż te o wyższej częstotliwości pracy. Można za to bez problemu odczytywać nawet te zamocowane na obiektach zawierających wodę, tkanki zwierzęce, metale, drewno.
RFID a kody kreskoweZa technikę znakowania najbliższą RFID uznaje się kody kreskowe. W związku z tym często oba sposoby identyfikacji są ze sobą porównywane w celu przedstawienia ich zalet oraz wad.
Tagi RFID są wytrzymalsze na trudne warunki otoczenia (śnieg, lód, błoto, deszcz, wibracje, szeroki zakres temperatur), natomiast kodu kreskowego, zwykle nadrukowanego na papierowej etykiecie, który jest brudny, zatarty lub porwany, czytnik może w ogóle nie rozpoznać. M.in. stąd wynika najniższy współczynnik występowania błędów odczytu znaczników RFID w porównaniu z innymi metodami znakowania. Ponadto tagi RFID trudno jest podrobić, ponieważ w pamięci mają zapisany swój numer seryjny. Zaletą technologii identyfikacji radiowej jest również możliwość zastosowania różnych metod ochrony danych, na przykład zabezpieczenia dostępu do pamięci znaczników hasłem. Kody kreskowe natomiast, nawet zaszyfrowane, zawsze można skopiować. Mimo to jednoznacznie nie można orzec, że jeden z tych sposobów znakowania jest lepszy od drugiego. W zasadzie bowiem są to różne metody, których zastosowania tylko częściowo się pokrywają. Dzięki temu, że kody kreskowe nadal są tańsze, w dalszym ciągu nie można też powiedzieć, że mimo wieloletnich zapowiedzi, znaczniki RFID już je zastąpiły. |
